Bağ yaprağı, mutfaklarımıza yüzyıllar boyunca doyumsuz tat katan, kadınların sarmasını yaptığı ve bununla birlikte sağlık açısından faydalı olan bir besindir. Yaz aylarında taze asmadan sarma yapılırken, kış aylarında uzun süreli saklanarak yıl boyunca vazgeçilmez bir yiyecek olmuştur. Türk, Yunan, Bulgar ve Romen mutfağında yaygın olarak kullanılmaktadır.

Asma yaprağı, sarmaşık misali tırmanıcı ve uzun ömürlü, küçük çiçekli, alt kısmı tüylü, üst kısmı tüysüz ve ucu sivri yaprakları bulunan meyveli bir bitkidir. Kuru ve yaş olarak üretilmektedir. Asma bitkisinin meyvesi kadar yaprağının da besin değeri yüksektir.

Soğuğu sevmeyen asma, yazları kurak geçen bazı ülkelerde geniş yer kaplar. Bodur bir ağaç olan asmanın anavatanı Anadolu'dur. Asmanın kökü derinlerdedir. Gövdesine asma kütüğü veya onca denir. Asma her yıl bakıma muhtaç bir bitkidir. Asmanın budanması, çapalanması, belle işlenip kabartılması ve gübrelenmesi şarttır.

Asmanın seçimi ve toprağın işlenmesi çok önemlidir. Bağ yerinin 70-80 santimetre derinliğe kazılarak ekilmesi gerekmektedir. Türkiye'de yakın zamanda Amerika'dan getirilip aşılanarak ekilmeye başlanmıştır. Amerikan malı fidesi, yerli malının iki katı kadar ülkemizde bulunmaktadır. Asma, çok killi su tutan toprakları sevmez. Bu yerler dışında ülkemizde her yerde asma yaprağı yetiştirilir. Türkiye bağcılık açısından dokuz bölgeye ayrılmaktadır.

Tokat yöresinde yapılan araştırmalara göre, 44 üzüm çeşidinin yetiştiği ve Narince çeşidinin bölge üretiminin %90'ını oluşturduğu bilinmektedir. Narince üzümünün yaprağı en kaliteli sarmalık yaprağa sahiptir. Niksar ve Erbaa ovaları Türkiye'nin salamura bağının yetişme merkezidir. İlk toplama Mayıs ayında yapılır. 10-15 gün arayla 5 boy toplama yapılır. Solmasını önlemek için sabahın erken saatlerinde toplanır. Taze toplanan asma yaprakları geniş varillere, kavanozlara ya da pet şişelere koyulup üzerine gelecek şekilde tuzlu su ilave edilerek ağzı sıkıca kapatılıp güneş görmeyen yerde muhafaza edilir.